จากวิวัฒนาการระบบโทรคมนาคมหลักของโลกที่มนุษย์สร้างสรรค์ เมื่อนำมาประกอบกันเพื่อพิจารณาในมุมมองด้านเทคนิค สามารถทำความเข้าใจได้จากภาพรวมรูปที่
๖.๑ การสื่อสารหรือการรับส่งข้อมูลข่าวสารใด ๆ
ไม่ว่าจะเป็นระบบส่วนบุคคลในขอบเขตเครือข่ายระดับท้องถิ่นหรือ ระดับภูมิภาค ระดับประเทศ
จนถึงการติดต่อสื่อสารข้ามประเทศ
โครงสร้างของระบบโทรคมนาคมดังกล่าวจะมีองค์ประกอบพื้นฐานคล้ายกัน
คือ มีส่วนย่อยของระบบประกอบด้วย
อุปกรณ์สื่อสารต้นและปลายทาง (Terminal
Unit) ระบบสื่อสัญญาณ (Transmission System) และระบบตัดต่อหรือชุมสาย
(Switching System) และเมื่อนำมาเชื่อมโยงกันเป็นเครือข่าย
ก็จะกลายเป็นเครือข่ายของผู้ใช้งานหรือผู้เข้าถึงเครือข่าย (Access Networks) ที่เชื่อมต่อเข้ากับชุมสายท้องถิ่น
(Local Switching, Local
Exchange, Central Offices) ซึ่งอาจจะโดยการใช้ระบบคู่สายส่งหรือสายนำสัญญาณ เส้นใยนำแสง
หรือคลื่นวิทยุ เป็นต้น
หลังจากนั้นจากเครือข่ายระดับท้องถิ่นจะได้รับการเชื่อมโยงร่วมกับเครือข่ายท้องถิ่นอื่น ๆ
รวมถึงเครือข่ายระดับภูมิภาค หรือระดับชาติผ่านไปยังชุมสายทางไกล (Transport Network, Tandem Exchanges,
Toll/Trunk Exchange) โดยอาจเชื่อมโยงด้วยระบบวิทยุ สายเคเบิล
เส้นใยนำแสง หรือดาวเทียม
เช่นเดียวกันสำหรับการเชื่อมโยงในระดับการสื่อสารข้ามประเทศผ่านทางชุมสายทางไกลต่างประเทศ
(International Exchange)
ซึ่ง ทั้งหมดนี้อาจอยู่บนพื้นฐานโครงสร้างการเชื่อมโยงและการตัดต่อทางวงจรไฟฟ้า (Circuit Switching) เพื่อการสื่อสารได้ทั้งเสียง
ภาพและข้อมูล หรือระบบถัดมาแบบใหม่กว่า
ที่ได้เข้ามามีบทบาทสำคัญ ต่อมานั้น คือ เชื่อมโยงด้วยการตัดต่อข้อมูลแบบกลุ่มข้อมูล
(Packet Switching) ของเครือข่ายแบบเกณฑ์วิธีอินเทอร์เน็ต
(Internet Protocol: IP)
